Zonnig Brest en ander leuks

Lief Nederland,

Een update uit nog steeds tropisch warm Brest. Gisteren tijdens la Foire Saint Michel liep iedereen in rokjes en t-shirtjes, iets wat ze hier in Bretagne niet bepaald gewend zijn.. La Foire Saint Michel was een soort van braderie/koninginnedag, met overal kraampjes en kleedjes met oude zooi en leuke dingetjes. Samen met mijn huisgenootje Lucie uit Lille heb ik een beetje rondgeslenterd en wat leuke dingetjes voor ons toch nog best wel leeg lijkende appartement gekocht. We mogen geen dingen aan de muur hangen omdat het net opnieuw behangen is (door onszelf, woehoe!) en het over een maand weer verhuurd gaat worden aan anderen. Dus helaas geen plek voor mijn keep-calm-it'll-be grand-poster of mooi Istanbuls bloemetjeskunstwerk. Gelukkig zijn we zelf leuk genoeg om het appartement gezellig te houden :) Morgen wordt het zelfs nog gezelliger (hopen we), want dan komt Filip uit Zweden of Finland (Lucie en ik zijn allebei vergeten welke van de twee). Dit weekend mochten we de auto van Compagnons Batisseurs mee zodat we hem van het vliegveld kunnen halen. Helaas geen verdere coole road-trips dit weekend, aangezien de auto zijn technische check niet heeft doorstaan en we er dus beter maar zo weinig mogelijk mee kunnen rijden. Volgende keer beter dus, hopelijk. Nog zoveel te ontdekken!

Komende week beginnen mijn Franse lessen, eindelijk. Daar ben ik wel blij mee want pfoe, ik vind het wel lastig, de Franse taal. Sommigen mensen hier hebben inmiddels door dat ik ze heus wel versta, als ze maar laaaangzaam praten. (un peu plus lentement, s'il te plaît!) De meesten vinden dat echter vooral leuk in het begin, waarna ze weer overstappen op dat onverstaanbare geratel. De Fransen zijn het niet zo gewend om mensen te ontmoeten die hun taal niet zo goed spreken. Dat is af en toe wel frustrerend en ook saai, want vaak kan ik een groot deel van het gesprek niet volgen. Ook is het vervelend om me niet te kunnen uiten. Ik geloof dat ik dit probleem in de Engelse taal nooit zo heb gehad, maar mijn kennis van het Frans is dan ook wel een stuk minder dan dat van het Engels. Maarja, ik probeer veel te oefenen, vooral met mijn huisgenootje (die redelijk heeft begrepen wat langzaam praten betekent..) en soms met Kelig (die het ook aardig snapt), en binnenkort dus de lessen.

Helaas helaas moet ik de tweede week van mijn lessen, en ook een hele week werken missen want.. ik ga voor 5 dagen naar zuid-Frankrijk! Er is een seminaire voor alle EVS-vrijwilligers in Frankrijk waar ik heen mag :D vet veel zin om andere vrijwilligers te ontmoeten.

Het werken gaat heel goed. Aangezien we veel behangen, gaat dat al heel goed. Vincent zei van de week dat ik de eerste fase heel snel heb volbracht, goed leren behangen en andere klusjes doen, en dat we nu aankomen bij de tweede fase, namelijk de meer sociale kant van het werk, met de mensen samenwerken en het hen ook leren. Deze stap zal flink meer voeten in de aarde hebben gezien het natuurlijk allemaal in het Frans moet en ik dat nog niet zo goed beheers. De afgelopen week heb ik wel al een aantal keer samengewerkt met de mensen en dat ging eigenlijk best wel goed. Ik leer er ook veel van, de woorden die ik niet weet probeer ik te onthouden en daarna op te zoeken of aan mensen te vragen zodat het de volgende keer beter gaat. Ook is het leuk om met mensen samen te werken. We komen bij heel veel verschillende soorten mensen thuis. Soms merk je echt duidelijk dat dit werk ook een hele belangrijke sociale functie heeft. Sommige mensen waar we komen hebben weinig mensen om zich heen en dan merk je vaak dat ze het heel fijn vinden als we er zijn. Ook een praatje maken, interesse tonen en luisteren naar de mensen zijn heel belangrijk, bijna net zo belangrijk als het opknapwerk dat we doen. En juist door de mensen zelf mee te laten helpen en werken, kun je ze een beetje vertrouwen in zichzelf geven. In dit deel van het werk zit de taal me nog wel dwars, maar aan de andere kant is het ook heel goed: bij deze mensen kan ik niet terugvallen op Engels zoals bij sommige anderen nog kan, want dat spreken ze niet.

Brest is toch niet zo'n ontzettend lelijke stad als ik dacht. Via mijn werk kom ik veel op de troosteloze plekken van Brest, met de betonnen flats die overal precies hetzelfde zijn. Maar Brest heeft ook mooie plekken als je wat beter kijkt. Zoals Rue Saint Malo, het enige straatje hier dat niet verwoest is door de bombardementen, waardoor het nog een heel mooi middeleeuws plekje is, en het kasteel, dat ook nog deels in originele staat is. Ook ontdek ik langzaam kroegjes en cafétjes die de stad een beetje mooier maken. Zo is ook Brest een stad met karakter, die ik best begin te waarderen :)

Dan nog mijn gegevens, die ik vorige keer was vergeten:
20 Rue Saint Jacques
29200 Brest
la France :)

En mijn telefoonnummer (ik ben niet meer bereikbaar op mijn Nederlandse nummer): 0033782529474

Liefs vanuit de zon,
Aafje