Bijna een jaar in Frankrijk..

Lief Nederland,

En toen was het ineens een halfjaar geleden sinds mijn vorige blog.. Inmiddels ben ik eigenlijk al bijna aan het einde van mijn vrijwilligerswerk hier, nog 3 maanden te gaan! De tijd is gevlogen, maar ging af en toe ook heel langzaam.

De komende maanden zitten vol met leuke dingen :) Momenteel ben ik voor 2 weken in Montpellier, waar ik ook werk voor de Compagnons Batisseurs. Hier kan ik zien hoe het allemaal in zijn werk gaat bij een andere tak van de CB familie. Sommige dingen zijn hetzelfde, andere zijn anders en een aantal dingen zijn beter. Zo werken we hier veel meer met de mensen samen waar we werken, niet alleen in hun eigen huis maar ook in huizen van anderen. Door een steentje bij te dragen aan het werk bij anderen in huis, geven ze iets terug aan de organisatie. Hierdoor ontmoeten mensen ook sneller anderen, wat goed is omdat sommigen in geïsoleerde situaties leven. Het geeft een dynamiek die ik in Brest nog niet zo gezien heb. De organisatie is ook een stuk groter, met veel meer mensen en een groter gebied waar er gewerkt wordt. Het werk is daardoor afwisselender en ik heb in de week dat ik hier nu ben al aardig wat van de omgeving gezien tijdens het werk. In mijn vrije tijd bekijk ik de stad, Montpellier is echt ontzettend mooi. Een oude stad met kleine straatjes om heerlijk in te verdwalen. Heel anders dan Brest! Ook de omgeving is prachtig en het strand heb ik ook al gezien, het is hier namelijk al behoorlijk warm, tussen de 25 en 30 graden. Wat een contrast met Brest, en dat in hetzelfde land! Ook wel logisch want ik heb er 8 uur voor in de trein gezeten. Nu ben ik even lekker op vakantie maar uiteindelijk vind ik het Bretonse klimaat toch fijner, lekker fris maar ook mooi weer! En een stuk groener landschap, daar hou ik toch wel erg van :)
Als ik straks terugkom in Brest werk ik een week, waarna ik lekker 2 weken op vakantie ga met Kelig. We blijven in Frankrijk denk ik, er is nog zoveel dat ik niet gezien heb in dit grote land! Eind juni kom ik terug waarna ik nog 1 week in Brest ga werken, en daarna ga ik een "international workcamp" leiden bij Rennes in de buurt. We gaan een middeleeuwse muur opknappen in een dorpje, samen met een groep jongeren van over de hele wereld. Spannend! Dit duurt 3 weken.
De maand augustus is nog niet helemaal duidelijk, ik heb nog aardig wat vakantiedagen over om op te nemen en CB sluit ook voor een tijdje dus ik ga lekker genieten van mijn laatste maandje in Bretagne denk ik.

Jullie zullen wel denken: die doet ook niets anders dan vakantie vieren.. De komende maanden worden (en zijn al) heel leuk, maar ik heb dan ook mijn vakantiedagen gespaard om van de zomer te kunnen profiteren. De hele winter heb ik eigenlijk doorgewerkt en niet zoveel vrije dagen opgenomen. Het weer nodigde ook niet echt uit, Brest was regenachtig, koud en behoorlijk grijs in de winter. Ondanks dat heb ik toch aardig wat van Finistère kunnen zien, de provincie waar ik woon. Het is er prachtig! :) Een mooi groen landschap, ruige kustlijn, vuurtorens, mooie traditionele Bretonse steden en een eeuwenoude cultuur die nog te zien is aan bijvoorbeeld menhirs en andere prehistorische monumenten. Ik zal ook eindelijk eens wat foto's toevoegen om een impressie te geven!
Het werk vind ik nog steeds heel erg leuk, maar bij de organisatie in Brest loopt niet alles lekker waardoor de sfeer niet altijd goed is. Toch heb ik een aantal leuke collega's waar ik veel lol mee heb en waar ik veel van geleerd heb, niet alleen op gebied van werk maar ook wat betreft de Franse cultuur en de taal. Na hier bijna 9 maanden te hebben gewoond kan ik denk ik wel zeggen dat ik de taal aardig goed spreek. Daarnaast ben ik een stuk zelfverzekerder geworden en vind het echt een hele leuke en mooie taal! Ik krijg vaak complimentjes over mijn Frans :) Mijn 8 uur lessen per week en het Frans praten met iedereen in mijn omgeving heeft zijn vruchten afgeworpen. Dit was af en toe ook wel lastig, omdat ik bijna altijd de enige was die Frans niet als moedertaal had. Hier in Montpellier is dat anders, er zijn ontzettend veel buitenlanders hier op Erasmus of voor een talencursus, maar in Brest heb je dat vrijwel niet. Ik heb daardoor wel echt de Franse cultuur leren kennen. Ik zit niet in het "internationale wereldje" zoals op Erasmus, maar leef echt tussen de Fransen, natuurlijk ook wel door Kelig. Een betere manier om de taal en cultuur te leren kennen is er niet!

Het werk werd de afgelopen tijd toch wel veel van hetzelfde, omdat er minder "huiseigenaar" projecten (grote projecten met bijvoorbeeld isolatie, loodgieterij, elektriciteit etc) en meer projecten in huurappartementen waren, waar het werk vaak hetzelfde is (schuren, schilderen, behangen etc). In dit geval zijn het de mensen die het project interessant maken. Het is me wel tegengevallen dat veel mensen eigenlijk heel onverschillig zijn, vinden dat ze recht hebben op je hulp en verder totaal niet in je geïnteresseerd zijn. Dit ervaar ik overigens wat anders hier in het zuiden. Mensen staan er hier om bekend om opener en makkelijker in de omgang te zijn dan de wat stugge Bretonnen. Daar staat dan weer tegenover dat als je eenmaal vrienden bent met een Breton, hij je ook niet zal laten vallen. In het zuiden daarentegen maken mensen vrienden met iedereen maar als je iemand nodig hebt zijn ze er niet voor je. Redelijk zwart-wit, maar over het algemeen is dat het verschil volgens veel Fransen. Er zijn echter ook mensen in Brest waar ik langere projecten heb gedaan en waar we de tijd hebben gehad om aan elkaar te wennen en elkaar te leren kennen, waar ik echt aan gehecht ben geraakt. Zo is er een project waar we al sinds november (met tussenpozen) aan bezig zijn en waar we bijna wel elke week komen. Een groot project met veel isoleren en een badkamer bouwen (ik heb het hier on mijn vorige blog ook al over gehad). Lucie en ik zijn hier een ander projectje begonnen om met giften de slaapkamer en de keuken nog wat meer op te knappen. We deden namelijk alleen de plafonds isoleren en schilderen, maar ook de muren en het houtwerk was ontzettend oud. Daarom hebben wij voor hun gratis verf, behang en tegels voor op de muur rond het keukenblok kunnen regelen en de twee kamers mooi afgemaakt. Wat een verschil! Ook in de houding van vooral de vrouw des huizes is veel veranderd, in het begin was ze erg schuw en zagen we haar nauwelijks, nu is ze er altijd bij, zet koffie voor ons en komt ze met ons kletsen als we aan het werk zijn. Ook komt het steeds vaker voor dat ze aan het einde van de dag een fles cider of chouchen (Bretonse honingwijn) tevoorschijn halen voordat we naar huis gaan. Het gaat nog lastig worden om afscheid te nemen denk ik, zowel voor hen als voor ons. Ze hebben niet zoveel contact met andere mensen en wij waren er elke week vaak meerdere dagen, dus als het werk klaar is zal het stil worden bij hen. Het was een mooie ervaring voor mij om zoveel voor mensen te kunnen betekenen.

Dan als laatste nog een paar grappige dingetjes over de Fransen:

- Bises (kus op de wang) zijn heilig. Het verschilt per regio hoeveel je er doet. Eigenlijk doe je het bij praktisch iedereen, ook als het mensen zijn die je nog niet eerder hebt ontmoet. Heel raar is het als je het per ongeluk nog een keer doet als je die persoon die dag al gezien hebt. Als mensen elkaar op straat tegenkomen zeggen ze soms niet eens hoi maar doen ze alleen les bises. Handig!
- Eten. Ook heilig. Ik wist al dat eten belangrijk was voor de Fransen, en dat is alleen nog maar meer bevestigd. Vers brood is heilig, zelfgemaakt eten ook, pakjes uit de winkels zie je hier veel minder. Ook de etenstijden zijn belangrijk. Je moet het namelijk altijd een naampje kunnen geven, snacken tussendoor is eigenlijk geen optie. Heb je aan het einde van de middag honger? Eten mag, maar dat heet dan wel "gouter". Voor alles is een vaste tijd om het te eten of te drinken. Ik ben wel eens met een pak stroopwafels bij Kelig zijn ouders aan komen zetten, maar vervolgens was het nogal onduidelijk wanneer we die konden eten, omdat zij niet aan "iets bij de koffie" doen. Uiteindelijk is het volgens mij het toetje geworden. Ook zo voor de fles Kruidenbitter (door hen heel treffend uitgesproken als kroidenbiterr) die ik had meegenomen, waarvan me werd gevraagd of het voor het apero (voor het eten) of als digestive (na het eten) bedoeld was. Ehm..
- de Franse taal. Die is erg ingewikkeld en de helft van de tijd spreken de Fransen hem zelf niet correct. Handig voor het leren.. Dat betekent trouwens niet dat ze andere talen wel spreken. Dit vooroordeel is waar. De Franse taal is heilig. De Franse cultuur trouwens ook. Ze houden gewoon ontzettend van Frankrijk, die Fransen.
- drank. De Fransen drinken veel en vaak. Kom je in het weekend net je bed uit als de lunch begint? Hup, gewoon een wijntje erbij. Ook zoiets: drinken voor het avondeten. Nemen wij misschien wel eens een biertje aan het einde van de middag, hier houden ze er vervolgens niet meer mee op. Soms niet eens om te eten. Dan verlengen ze gewoon hun "apero" met chips tot diep in de nacht.

En ja, zo kan ik nog wel even doorgaan. Aan sommige dingen heb ik me prima kunnen aanpassen, andere blijf ik op mijn eigen manier doen. Leven in een andere cultuur is het constante zoeken naar een balans tussen hoe ver pas ik me aan en waar blijf ik mezelf. Je aanpassen is nodig om ertussen te passen, maar je mag natuurlijk niet jezelf verliezen. Ja, op een aantal manieren ben ik wel een beetje verfranst, zo kan ik heel erg genieten van een lekker wijntje en drink ik het ook wel regelmatiger dan vroeger. Maar ik ben ook nog gewoon een Nederlands meisje. Een Nederlands meisje tussen de Fransen. Wat een avontuur was en is het. Ergens zou ik nog best een tijdje willen blijven. Andere delen van Frankrijk zien, de Franse studentenwereld zien, nog meer genieten van het Franse leven in al haar aspecten. De Fransen zijn ontzettend goed in genieten van het leven en dat bevalt me wel. Maar ik kom in september eerst weer terug naar Nederland om verder te studeren. En daarna, tsja. Ik ga sowieso weer in Frankrijk komen, natuurlijk :) Wie weet weer voor langere tijd. We zullen zien!

Dat was mijn blogje, sorry dat het zo lang heeft geduurd, maar ik hoop dat ik het zo een beetje heb ingehaald. Wie weet komt er nog een blog voor het einde van mijn tijd hier, misschien heb ik daar wel geen tijd meer voor. In ieder geval tot snel! :)

Gros bisous en veel liefs,
Aafje

ps, mijn naam is echt een probleem hier. Mensen kunnen het heel slecht onthouden en als ze het geschreven zien spreken ze het verkeerd uit. Een Franse versie van mijn naam ben ik nog niet tegengekomen. Ik hou het daarom maar bij Aafje met de klemtoon op je in plaats van op aaf, dat blijkt al iets makkelijker voor ze te zijn en beter in de taal te passen. Ach ja. Het geeft wel gespreksstof ;)